Another Brick in the Wall...

Vandaag heb ik stiekem dan toch een beetje 'José de toerist' uitgehangen. Ik was/ben namelijk een Berlijn maagd :-) En Berlijn verlaten zonder ook maar iets van de muur te hebben gezien voelt toch als Amsterdam zonder joint. Het werd de East Side Gallery. Vanaf 1990 hebben verschillende kunstenaars hun visie gegeven van de euforie op de val van de muur en de hoop op een vrije toekomst.


Eén van de werken viel me op. Niet in termen van mooi of lelijk, maar meer over wat het verbeeld. En hoe zich dat naar het huidige tijdsbeeld vertaald. Het beeld bevat een soort oase met een grens. Na de grens niets dan zwart. Het beeld fascineerde me, omdat het na de val van de muur leek alsof er vrijheid voor iedereen was en zou komen. Maar nu is zelfs dat vroegere 'vrije' westen niet meer zo vrij en niemand echt meer tolerant. Ja, Berlijn maakt de filosoof in je wakker :-) 

And now something different...
Mijn eigen grens wilde ik vandaag ook eens stuk slaan. Mijn schroom om mensen te benaderen moest maar eens aan de kant worden gezet. Tijd om, na een creatief collectief, ook maar een Berlijns modemerk te benaderen. Maar... je voelt hem al....  dinsdag is hiervoor de slechtste dag. Ik had een stoffige slagerij op het oog met de prachtige tekst op de deur: "als we er niet zijn, dan zijn we dicht." 


Gelukkig is Berlijn groot en is er morgen weer een dag. 


Naast Barbie beginnen nog een paar thema's zich te ontwikkelen: 
grenzen (overgaan), maskers, vlees, katten, vogels en mega grote rubberen werkhandschoenen...


Ja, Berlijn daagt je uit, zuigt je op en geeft...